Aslaug Sandvik var hushalderske hos dokter Haugen i mange år. Ho byrja hjå han etter at ho vart enkje i 1952, då mannen hennar døydde av kreft. Ho selde garden sin, men budde der på kår til ho flytta til gamleheimen i Rosendal. Der budde ho siste tida fram til ho døydde i 1999.

Jens Oddvar Eikeland hadde nett lært å gå då han var uheldig i 1952. Den halvanna år gamle guten stupte slik mange på den alderen gjerne gjer når ein nett har lært å stabba og gå. Resultatet vart at han skar nasa stygt opp i ein hermetikkboks.

Anne Solfrid Malmanger har minne om at Haugen eigentleg var veldig snill, og at han likte dårleg at barn var sjuke og hadde det vondt. Ho fortel om ein gong i 5-årsalderen då ho hadde øyrebetennelse. Kvar dag i ei veke måtte ho gå med følgje til dokteren for å spyla øyret.

I barndommen budde Anne Solfrid Malmanger i same hus som besteforeldra sine. Ho fortel at bestemora låg sjuk i 12 år, og i alle desse åra vart ho pleidd heime. Det gav naturleg nok god kontakt med dokter Haugen.

Sølvi Ulvenes hugsar ei hending, som viser kor travelt dokter Haugen alltid hadde det.

Det er no tre månader sidan boka om pop- og rockeband i Kvinnherad kom på marknaden, og det måtte jo før eller seinare dukka opp nokre feil. Dei første dette gjekk ut over var «Blue Monday» – bluesbandet med Tore Hartvik Kristensen, Stein Haugen, Stig Klette og Tormod Kayser.

Sølvi Ulvenes vart fødd med ein raud flekk på eine sida av baken, på storleik med ein gammaldags femøring. Dokter Haugen meinte den burde fjernast, men mora ville ikkje vera med på å gjera det på den nyfødde ungen.

– Krabbe er god mat, slo Anders Sjursen frå Sunde fast i ein reportasje i Kvinnheringen i oktober 1974. Han blei aldri lei av det, fortalte han til avisa sin medarbeidar som fekk vera med på fisket. Sjursen fortalde også ei nokså sterk historie om ein som åt eit gebiss i staden for krabbe.

Vi finn heile tida mykje kjekt når vi ser gjennom gamle biletarkiv og eksterne harddiskar. Her er eit døme på det. Dagens bilete er frå 1975, då Gunnvor Grønningen frå Husnes blei noregsmeister i bogeskyting under eit stemne i Oslo.

Sølvi Ulvenes fortel om ein gong far hennar var til dokter Haugen for ei undersøking.

Vi mimrar og ser stadig vekk bakover i gamle biletarkiv. I dag har vi stoppa opp i Skavdalsvingen, «nyevegen» mellom Omvikdalen og Matre. Den offisielle opninga på den fine rasteplassen 12. mai 2007 vart ein stor folkefest.

Otto Blokhus minnest at dokter Haugen kjøpte ein motorsykkel hos onkel hans, Mikal Blokhus.

Frå 1. mai 2003 vart ferjene mellom Kvinnherad og Stord flytta frå Leirvik til Skjersholmane, etter sterke protestar frå både reisande og politikarar. Mange prøvde å få vedtaket omgjort. Ein politisk delegasjon frå begge kommunane reiste i april same året til Oslo for å ha møte med Samferdsledepartementet, Vegdirektoratet og Statens vegvesen.

Musikaren og skribenten Lars Jostein Rørvik har levd eit interessant og allsidig liv i meir enn 75 år. Det fortel han om i eit intervju med Kjetil Fyllingen i SunnhordlandPodden. Vi får høyra om ein kjekk oppvekst i Røyrvik og om korleis han på 1960-talet vart musikar, då han kom med i The Tempers.

Ingen kunne formidla noko så trist og vondt betre med ord enn dokter Haugen. 

Dette er ein anekdote om Endre Haugen (1895–1986), som var lege i Kvinnherad i heile 45 år. I boka Dokter Haugen – Lege i Kvinnherad 1934–1979 kan ein finna mange slike småhistoriar.

Det er mykje interessant ein kjem over når ein søkjer i gamle biletarkiv, og her kjem eit nytt bidrag i Skimtvis si historieforteljing: Den gamle fabrikkpipa på Sunde, bygd i 1890. Opprinneleg var pipa på hermetikkfabrikken 28 meter høg, men ho er seinare blitt redusert fleire gonger, og i dag måler ho 22 meter, ifølgje ein artikkel i Kvinnheringen.

Etter eit langt liv som mediamann både på papir og på nett, har eg mange tusen bilete arkivert på ulike stader. Mange motiv, frå 1973 og framover finst i Kvinnheringen sitt rikhaldige arkiv. Men etter at dataalderen gjorde sitt inntog, blei det slutt på papirbileta – og alt blei lagra digitalt. No vil eg dela noko av det eg trur kan ha ålmenn interesse med dykk som les denne nettstaden.

Isen ligger der som et hvitt hav som ingen visste om – bare for meg den dagen. Langt i sør-øst kunne jeg så vidt skimte sivilisasjonen. 
Det var 16. juli 1999 og jeg satt alene med Elaine Pages sang i radioen. I hytta hadde noen satt fra seg en halvfull dunk med hvitvin. Og det lå to ferdig vaska plastglass ved siden av dunken og på en lapp stod det: «Vær så god, forsyn deg».

Hugsar du historien om Tjerand Aske (1906–1976) frå Borgundøy, mannen som vi skreiv om i boka «Den sindige villmannen» i 2018? Han vart ofte sett på som ein eventyrar, etter at han midt på vinteren i 1931 tok seg over Folgefonna på ski – og sykkel. Mange karakteriserte denne turen som ei stor bragd, som blei hugsa i vide kretsar i mange år etterpå.

Bernt Kaldestad er død, nær 102 år gammal. Han var den siste attlevande av 12 kvinnheringar i boka Godt vaksen. Dei elleve andre er gått bort tidlegare etter at boka kom ut i 2015. Den første var Solveig Heimvik frå Utåker, ho døydde brått 93 år gammal berre nokre månader før boka var ferdig.