Den kjeringjo!
Adle pusar veit atte når da nærma seg vår, ja, då blir me litt sånn der løgne i kroppen. Da e liksom noke me lengta itte. Ikkje godt å veta ka da e, men nåke e da.
Kjeringjo, ho får da fø seg, ho òg. Da bjynda med eit fæla styr med da der kvita brettet, da med bilde på. Og knotta. Ho trykkje og knotta, og manen ser på nåke dei kadla kart, eit slikt der papir med streka på. Me pusa klara oss utan slekt nåke. Og så blir ho veldig blid og seier at no e da i boks.
I boks? Adle pusa veit atte i boksane, der e da slek dar klissete pusamat. Ka ho ska ha i den der boksen, da veit me no ikkje.
Hin dagen tok ho fram to sleke dar små raude bøker frå den vetla skuffa i da dei kadla skatoll. Da e eit skummelt tegn! «Må berre sjå atte da ikkje e gått ut», ka da no betyr. Sleke bøke kan no ikkje gå? Ikkje ut, jalfall. Da veit adle pusa. Og så himla ho med augo, for da e visst eit lite bilde i den der bokjo. «Eg ser ikkje ut!» Ka slag? Da e no masse sleke dar glas så dei kadla vindauga i huset vårt. Ei stund sidan dei vart vaska, men likevel. Me ser no ut? Kjeringjo, altså.
Men i går, då bjynte ho å sjå på sommarpelsane sine. Da låg tynne og kortarma pelsa på heila storasengjo. Då bjynte me pusane å få da litt ilt inni oss. No har ho nåke på gang. Og så fann ho fram ei slek der stor veska, slek der koffert så dei kadla da.
No veit me da. Me pusane kjenne tegno. Ho og manen ska reisa. Da e noke så heite Kreta! No blir dei vekke lenge! Tenkje dei på oss pusa? Å nei, va da så vel? Kem ska kosa med oss og sleppa oss inn når me fryse på dei små pusafotane? Greitt nok at han der junioren e heima, men han e no på nåke så heite jobb. Og han ha’kje så mjukt fang så kjeringjo, da veit adle pusa. Og kem ska passa på ho, om ho finn på å gå ut i da der stora våta, da dei kadla sjø der nede på Kreta?
Nei, ho der kjeringjo? Ho må ta seg ei nepa!
Jorunn Toskedal
08.03.17