Mimring om barndommen
BARNDOMSMINNE: Fire doble syskjenborn, Ragnhild og Aud Karin Bjelland, Knut Ragnar Gausvik og Olaf Agnar Gausvik. Biletet er teke i Omvikdalen i samband med gravferda til bestefar deira, Knut Gausvik.
DEN GONG DÅ
Tone: Vi tar en rungende...
Eg hugsa godt då eg va' liten gut
at adle vaksne såg so gamle ut,
og at dei klaga seg for verk og gikt,
men gjorde alltid meira enn si plikt.
Dei unge gifta seg når dei va' nødt,
og adle bodno dei va' heimafødt.
Om badnahage va' da ikkje snakk,
vi berre heldt oss fast i mor sin stakk.
Og snottaunga, dei fekk kamferklut,
vår framtid spådde vi i kaffigrut,
og vi laut læra oss å hjelpa te,
og bygdaslarvet sku vi teia med.
Vi måtte eta da so va sett fram.
Å ikkje lika noke, da va skam,
om da va lutafisk og komledott,
so sku da svelgjast som om da va godt.
All vask og reinhald va ein evig kamp
for badekaret vårt, da va ein stamp,
og nesten adle hadde utedo
med hardt avispapir og plass te to.
So mongt eit klesplagg da va omattsytt
og vart so fint at da va nett so nytt,
og beksaumstøvla kunde gå i arv
heilt ner til aller yngste gutalarv.
På skule gjekk vi berre an'kvar dag,
og bibelsogo va eit viktig fag.
vi pugga alt ihop med største flid
so vi sku hugsa da te evig tid.
Kvar haust ga skulen oss potetefri,
og arbeidsløno vår va kroner ti.
Slik fekk vi samla oss litt kapital
te helselagsbasar med årasal.
I søndagsskulen va da sagt med fynd
at da va veldig mykje so va synd.
So vi ba fint te Gud kvar enda kveld,
men gjorde fantastykkje likavel.
For vi fant på so monge sprett og spel
at du vil bare tru ein liten del.
Og keisemd va for oss eit ukjent ord
so eg fekk læra fysst då eg vart stor.
Vi hadde alltid godt og lagleg vêr
når bare regnet ikkje ausa ner,
og vinden ikkje snudde på søraust
so vi laut tjora fast alt so va laust.
Men da skein alltid sol på sytt'ne mai,
og kvar ein småplass hadde dampskipskai
der rutebåten kom med last frå by'n
med alt frå hesjastreng te havregryn.
Og longs ein smal og gruslagd veg te dals
sto mjelkerampane i hundratals
for vi va bondebygd med bondeskikk
med handelsverksemd og sardinfabrikk.
Vi snakka grei og tenlig dialekt
so Ivar Aasen va for oss perfekt.
Da skjøna ingjen når vi kom te by'n,
men heldigvis har dei forandra syn.
Og mykje meira sku' eg ha fortalt,
men da e' ikkje råd å ta med alt,
so e' da noke du vil leggja te
so må du sei ifrå og få da med.
/: Ja, da va den gong då, og ikkje no
og da tok åravis før vi forstod
at da va lukkelege badnaår
om vi vaks opp i svært so enkle kår. :/
Olaf Agnar Gausvik
«...For vi va bondebygd med bondeskikk, med handelsverksemd og sardinfabrikk».