Hans Storedale har ei forteljing som verkeleg illustrerer den store omveltninga som har vore når det gjeld tekniske hjelpemiddel dei siste 50–60-åra. Han fortel at far hans var mykje plaga av sjukdom, og før han døydde berre 59 år gammal, hadde han lege sjuk og blitt pleidd heime i Storedale i seks år.

Hans Storedale har ei forteljing som verkeleg illustrerer den store omveltninga som har vore når det gjeld tekniske hjelpemiddel dei siste 50–60-åra. Han fortel at far hans var mykje plaga av sjukdom, og før han døydde berre 59 år gammal, hadde han lege sjuk og blitt pleidd heime i Storedale i seks år.

Ein eldre kar frå Ølve hadde slite med forferdeleg tannverk i ei av dei få tennene han hadde att. Derfor hadde han bestemt seg for å gå til Haugen for å få ho trekt neste kontordag. Nett den dagen var tannverken vekke, og dermed gløymte karen heile legebesøket.

Turid Rønning hugsar ein gong ho var til Feet i Omvikdalen med sykkel for å handla. Ho hadde nett sett sykkelen frå seg i vegkanten like ovanfor butikken til Thunold då Haugen kom skjenande innover i bil.

Turid Rønning, med jentenamnet Omvik, no busett i Oslo, har òg fleire minne frå møte med Haugen under oppveksten i Omvikdalen. Ho fortel at ho i 1953 eller -54 vakna og hadde så forferdeleg vondt i magen. Det hjelpte ikkje kor ho snudde og vende på seg, så det enda med at foreldra ringte til dokteren.

Ein mann i ei bygd, ein bonde, fekk under arbeid aksla or ledd ein gong på 50-talet. Sikkert ei litt dramatisk og vond oppleving.

På 60-talet var det eit vegarbeid i Kvinnherad som bar namnet Veganlegget Herøysund – indre Fet. Små vegstubbar vart utvida og forbetra. Vegingeniør Finn Nitter var ofte i bygdene i denne tida. Det var lokal forretningsførar, og kjærkome arbeid for mange.

Dette skjedde ein gong på 60-talet. Ei eldre kvinne var alvorleg sjuk. Neste morgon skulle ho køyrast til sjukehus av ein nabo, og om kvelden vart ho lagt i sjukekorg i samråd med dokter Haugen. Samaritten i kommunen, Margot Eikeland (seinare Haugland), ordna det meste.

Som småbarnsmor opplevde Frøydis Sjo Fjellhaugen ei dramatisk hending, der det kom svært godt med å få hjelp av dokter Haugen. Her følgjer Frøydis si forteljing frå hendinga på slutten av 60-talet.

Då Frøydis Sjo Fjellhaugen las boka om dokter Haugen, såg ho at han var fem år eldre enn svigerfar hennar. Ho hugsar ein gong då svigerfaren var sjuk, og dokteren kom på sjukebesøk.

Frøydis Sjo Fjellhaugen har ei historie som ho vart fortalt av ein ven frå Omvikdalen. Som gutunge hadde han hatt nærkontakt med ei bølgjeblekksplate. Korleis samanstøyten bar til, kan ho ikkje seie for visst, men guten måtte til Haugen og syast. Det var eit langt kutt.

Frøydis Sjo Fjellhaugen fortel om ein gong ho måtte frekventera legekontoret i Rosendal på ein laurdagskveld. Ei stor Cola-flaske hadde eksplodert og ein glasbite trefte ho framme på leggen og laga eit kraftig kutt.

Frøydis Sjo Fjellhaugen i Matre fortel at eit av hennar første møte med Haugen var på kontoret hans i Rosendal, då nokre mødre skulle få vaksine i sine håpefulle.

Anne-Marie Alsterberg Handeland voks opp på kaien i Valo, der mor hennar dreiv butikk. Faren var utdanna sjukepleiar og hadde blant anna vore med på dr. Udland sin ekspedisjon etter krigen i Etiopia. Han kom heim derifrå i 1936, og sjukepleiarerfaringa si fekk han bruk for i ei hending på slutten av 1940-talet.

I 1957 heldt far til Gunnar Mehl i Rosendal på og bygde nytt hus. Medan han støypte grunnmuren, var gutungen på plass, og som 8-åringar flest, var han interessert i arbeidet som føregjekk. Til å blanda betongen vart det brukt ein manuell blandemaskin, og Gunnar klarte å få tommelen inni «kloa» som dei stilte vinkelen på trommelen med. Resultatet vart at tommeltotten såg ut som ei kjøttkake, og då bar det til dokter Haugen.

Kanskje høyrer vi til den meste og beste tida nokon folk i dette landet har hatt. Dei mest priviligerte. Noke kan tyde på det. Eg veit ikkje. Men framtida kommer uansett. Korleis skal den sjå ut? Meir krig? Meir vondskap? Og var det bedre før?

Dei flotte fuglane til Haugen var til glede for mange. Mange hadde det som ein fast post på programmet når dei var i Rosendal at dei stakk innom og såg på dei staselege påfuglane og dei kvite, fine duene. Vi kan vel seia at Haugen dreiv dueoppdrett for mange, og særleg barn og ungdommar fekk, eller kjøpte duer av dokteren. For dei som betalte noko, var det alltid snille prisar.

Då Gunnar Mehl frå Rosendal var 18 år, fekk han halsbetennelse, og det var av det kraftige slaget. Dermed bar det til dokter Haugen, som starta behandling umiddelbart. Det var ned med buksa, og sprøyte med penicillin i bakenden.

Hans Gertz vart fødd i Aust-Tyskland i 1940, men rømde frå det kommuniststyrde landet i lag med mor si og to søstre etter krigen. Dei kom seg etter kvart til Bergen, der mora var frå. Her levde den unge guten til han var 16 år. Då fekk han seg læreplass hjå ein urmakar i Årdal i Sogn.

Leif Ottar Tveito hugsar ei hending frå han var i ungdomsskulealder tidleg på 1970-talet. Han fekk tre julehøgtider «øydelagt» fordi han hamna til sengs med barnesjukdommar. Søstera var alltid den heldige som fekk dei før jul, og så vart resten smitta.