«Jeg skal komme»
Dette er ein anekdote om Endre Haugen (1895–1986), som var lege i Kvinnherad i heile 45 år. I boka Dokter Haugen – Lege i Kvinnherad 1934–1979 kan ein finna mange slike småhistoriar. I tillegg publiserer vi her ein heil del nye historiar som har komme til etter boka kom ut.
– Orda «jeg skal komme» vart ofte nemnt i heimen min, fortel Åsmund Kåre Rørvik. Dokter Haugen nytte stor respekt og vart alltid omtala med vørdnad og takksemd.
– Hendinga dei snakka om var mellom anna då bestefar min, Åsmund Rørvik, låg på det siste heime på Lyngstad midt på femtitalet. Han hadde det frykteleg vondt, og den store, verdige gamle mannen låg og vrei og kasta på seg, medan han ropte og skreik av smerter.
Det vart sjølvsagt ringt etter legen som bestefar nytta sjølv om det var seint på kveld, men han ville ikkje koma. Han svara berre tvert at det var ingen ting å gjera, dette var slutten, naturen måtte få gå sin gang.
Mor mi ringde då til dokter Haugen i Rosendal, som svara umiddelbart «Jeg skal komme». Han var på Lyngstad etter svært kort tid, undersøkte bestefar og gav han smertestillande, slik at han fekk ei verdig siste tid og avslutning på livet.
Dette gjorde at Haugen og orda «Jeg skal komme» alltid hadde ein svært viktig plass i hjarto våre.
Eg har ofte lurt på kva som var drivkrafta hans. Fekk vi vist han kor takksame vi var? Var vi flinke nok til å uttrykkja dette, medan han levde? Dei fleste pasientane var jo stillfarne slitarar, som ikkje nytta store ord.
Eg trur kanskje at den takksemda som lyste ut av augo og andletet til folk når dei såg på han og sa eit enkelt «takk!» før han gjekk, gjorde at han forstod kor mykje han vart sett pris på, og kor glade folk var i han. Kanskje dette var noko av det som gjorde at han neste gong telefonen ringde svara: «Jeg skal komme».